Wieczorem, po spotkaniach w Łomży i Zawadach czekało mnie jeszcze jedno spotkanie. Z dorosłymi w Książnicy Podlaskiej w Białymstoku. Przyznaję, że trochę się go bałam.

Koleżanki i koledzy po piórze często opowiadają o strasznych rzeczach, jakie zdarzają im się na spotkaniach. Zawsze kiedy ich słucham, myślę sobie, że mam wielkie szczęście, że spotykam się z nastolatkami, którzy jeszcze nie miewają takich pomysłów.

Często też biorę udział w spotkaniach autorskich innych pisarzy i zauważyłam, że na spotkaniach „dorosłych” często padają bardzo osobiste pytania i wyznania. Sama nie jestem na tyle otwarta, żeby opowiadać nieznanym mi blisko osobom o tak osobistych rzeczach. Dlatego tak się obawiałam. Okazało się, że niepotrzebnie.