Co prawda książkowa Ula jeszcze nie poszła do szkoły (przynajmniej w tych dotychczas wydanych częściach), ale pierwsza część doczekała się już recenzji! :-)

Oto kilka opinii recenzentek:

Dziewczynka niemal wybiega z kart książki, a rodzice wychowujący pociechy Uli podobne z pewnością odczują jedność z jej rodzicami. Myślę, że młodzi czytelnicy (słuchacze, w przypadku tych, którzy samodzielnie przeczytać o Uli jeszcze nie będą umieli) polubią dziewczynkę i z niecierpliwością będą czekali na kolejne o niej książki. 

Tym, co od razu rzuca się w oczy, jest genialne połączenie dowcipnego stylu narracji Katarzyny Majgier i równie dowcipnych, zawadiackich ilustracji Kasi Kołodziej. (…) Katarzyna Majgier zdaje sobie sprawę z różnic w postrzeganiu świata przez dorosłych i dzieci. To, co widzą starsi, niekoniecznie musi się pokrywać z pomysłami i wnioskami ich pociech. Pociechy liczą na domyślność mamy i taty – i z reguły czeka je rozczarowanie (a w najlepszym razie – zdumienie) nawarstwiającymi się nieporozumieniami.

Autorka rewelacyjnie i bardzo realistycznie przedstawiła nam kłopoty, troski, ale też radości pięciolatki, zupełnie tak, jakby sama była rówieśnicą naszej bohaterki, weszła w jej skórę, oddała jej myśli wprost idealnie. Naprawdę polecam. Pełna humoru lektura, od której nie sposób się oderwać ani na chwilę, wciąga, nie nudzi, interesuje.

Bez wahania mogę powiedzieć, że jest to jedna z najzabawniejszych, najbardziej rozbrajających książeczek jakie czytałam mojemu dziecku. Lekkością i humorem dorównuje książkom Astrid Lindgren.

Napisana z humorem, czyta się znakomicie, a przy okazji przemyca ciekawe spostrzeżenia na temat nie zawsze zrozumiałego dla pięciolatki świata dorosłych, jak również świata dziecka, rządzącego się regułami, o których my, dorośli, trochę zapomnieliśmy.

Ula jest niestrudzona w podejmowaniu kolejnych wysiłków, a my - czytelnicy - choć ze śmiechem czytamy o tych zabawnych perypetiach, to jednocześnie mali słuchacze uświadamiają sobie wiele istotnych spraw. Taka nauka dzięki lekturze jest znakomitym sposobem, po przekazać najmłodszym zasady empatii, nauczyć dzielenia się, wyrobić właściwy stosunek do posiadanych rzeczy, by ich materialna wartość nie stała się barierą nie do pokonania i nie psuła przyjemności z zabawy.

Wzięłam książkę w rękę, położyłam się i … Chwila moment byłam już na ostatniej stronie. Nie zdawałam sobie sprawy, jak Ula mała dziewczynka, może wciągnąć w swoje opowieści dorosłą osobę.
Blogerka Zebra

A tutaj sympatyczna recenzja z bloga "Kumpela mojej siostry". Pozdrowienia dla Klary! :-)



Dziękuję za miłe słowa! Aż się chce pisać kolejne części! (Czwartą i piątą, bo trzecia część już jest napisana i zilustrowana, znajdziecie ją w księgarniach już w lecie!)